Psychoterapia w Domu Pacjenta Anna Niedzielska Anna Niedzielska – gabinet psychologiczny. Zapraszam na psychoterapię indywidualną i grupową w zakresie np. DDA/DDD, zaburzeń jedzenia, pomocy w kryzysie - Psychiatria dorosłych, - Psychiatria dzieci i młodzieży, - Psychologia dorosłych, - Psychologia dzieci i młodzieży, - Neurologia dziecięca. Ocena: 4/5 (7 głosów) Szczegóły wpisu: Tytuł: Psychoterapia w Domu Pacjenta Anna Niedzielska Adres strony: Kategorie: lekarskie analizy, Zdrowie i uroda Tagi: badanie psychologiczne osób ubiegających się pozwolenie na broń, gabinet psychologiczny, pomoc psychologiczna w kryzysie, porada psychologiczna, pozwolenie na broń, psycholog, Psychoterapia, psychoterapia indywidualna, psychoterapia małżeńska, Terapia, terapia indywidualna, terapia małżeńska, terapia rodzinna Informacje o firmie/organizacji: Adres: Filipowicza 1B 05-400 Otwock Numer telefonu: 512 131 188 Lokalizacja na mapie: Odwiedziny botów: googlebot: 189 (ostatnio: 06:32:03) Podlinkuj wpis: Dodaj komentarz Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.
Sprawdź opinie o Projekt Nh+ Anna Niedzielska Gdynia. Informacje o zarobkach, kadrze zarządzającej, atmosferze ! Jeśli widzisz ten komunikat oznacza to, że twoja przeglądarka ma wyłączoną obsługę skryptów javascript. Ewa Kozdroń, Bartłomiej Krynicki, Anna Leś, Ewa Niedzielska, Joanna Piotrowska Czy można kogoś nauczyć czegokolwiek bez jego zgody? Chyba nie. Dlatego w pełni zgadzam się z Henrykiem Grabowskim, który pisze, że cyt. „.. sztuka nauczania nie polega na przekazaniu informacji (to nie wymaga żadnej sztuki), lecz na motywowaniu do jej przyjmowania” (Grabowski 2007, s.,18). Parafrazując tę myśl można powiedzieć, że należy zrobić wszystko by studentom, którzy pragną być animatorami, instruktorami czy trenerami, „chciało się chcieć” zdobywać wiedzę i umiejętności, a osiągając odpowiednie kompetencje mieli świadomość potrzeby uczenia się przez całe życia. Ponieważ miarą ogólnie pojętej mądrości jest świadomość tego, czego się nie wie, a nie tylko to, co się wie. Monografia stanowi jednolite tematycznie opracowanie naukowe, obejmujące swoim zasięgiem rekomendacje dotyczące postępowania w podejmowaniu aktywności rekreacyjnej (aktywności fizycznej), we wszystkich okresach ontogenezy, działalności ukierunkowanej przede wszystkim na zdrowie, a co za tym idzie, poprawę jakości życia współczesnego człowieka. Podjęte w książce „Metodyka rekreacji – warsztat pracy specjalisty” wątki tematycznie dotyczą rekreacji ruchowej jako składnika zdrowego stylu życia, stymulatorów uczestnictwa (a w nim uwarunkowań, motywów, barier uczestnictwa w rekreacji ruchowej) oraz roli środowisk wychowujących do rekreacji ruchowej i znaczenia animacji w tym działaniu. Omówiono także zdolności motoryczne człowieka w ontogenezie. W kolejnych rozdziałach uwzględniona została wiedza z zakresu programowania realizacji i oceny skuteczności aktywności rekreacyjnej, czyli ogniwa procesu rekreacji ruchowej, będące podstawą wszelkiej działalności rekreacyjnej, a następnie uszczegółowienie tej wiedzy w treningu zdrowotnym (rekreacyjnym) oraz wskazówkach metodycznych dotyczących prowadzenia zajęć z grupami celowymi i specjalistycznymi. Kolejne rozdziały dotyczą opisu sylwetki zawodowej anima-tora/instruktora/trenera, stylów kierowania grupą oraz zasad zachowania bezpieczeństwa na zajęciach rekreacji ruchowej i działalności zgodnej z wybranymi przepisami prawnymi. Całość zamykają słownik pojęć i piśmiennictwo. Takie kompendium wiedzy, naszym zdaniem, stanowi podstawę budowania dobrego warsztatu specjalisty rekreacji ruchowej (animatora/ instruktora/ trenera/ organizatora/ menagera), zawiera również treści, będące ważnym elementem w efektach kształcenia absolwentów Akademii Wychowania Fizycznego. Animator kultury fizycznej, w swojej pracy, to człowiek wzorcotwórczy, prowadzący sportowy i higieniczny tryb życia, aktywnie spędzający swój czas wolny. Bardzo trafna w tym przypadku wydaje się być myśl Seneki, który mówił że: „Najmniej działa się tym co się mówi, więcej tym co się robi, ale najwięcej tym kim się jest”. Powinien on niezależnie od zadań i sytuacji, jakie spotkać może w swojej pracy, być profesjonalistą, prezentować wysoki poziom kultury osobistej i umiejętności współdziałania z ludźmi. Profesjonalizm przejawia się przede wszystkim, w posiadaniu i wykorzystaniu wiedzy podstawowej i umiejętności warsztatowych. Łączy się to ze znajomością zarówno ogólnych zasad postępowania (zasad dydaktyczno-wychowawczych), form, metod, i środków nauczania, sposobów programowania i realizacji oraz technik badania skuteczności tego działania, jak też sposobów komunikowania się z grupą. Ważną umiejętnością animatora/ instruktora rekreacji jest również wprowadzenie i utrzymanie właściwej atmosfery zajęć, umożliwiającej ćwiczącym wypoczynek i rozrywkę. Dobra prezencja, czyli poprawna sylwetka, estetyczny wygląd oraz odpowiednia sprawność ogólna i specjalistyczna to podstawowe zewnętrzne atrybuty instruktora podnoszące jego prestiż w oczach uczestników zajęć. Chcąc osiągać jak najlepsze efekty pracy – tworząc swój warsztat pracy – instruktor nie może zapomnieć o: •ustawicznej pracy nad sobą. Dotyczy to zarówno wiedzy, jak i umiejętności technicznych i podtrzymywania własnego potencjału wydolności i sprawności fizycznej, •podmiotowym traktowaniu uczestnika, •zachowaniu odpowiedniej proporcji pomiędzy dyscypliną a tolerancją, •preferowaniu w pracy i w życiu zasady „fair play”, •tworzeniu właściwej atmosfery na zajęciach. Poczucie humoru sprzyja klimatowi współpracy i współdziałania, a uśmiech jest nierozerwalnie związany z dobrą zabawą i rozrywką, co gwarantuje właściwy wypoczynek, •prospektywnej-przyszłościowej wizji swoich działań. Najważniejsze w tym procesie jest kim człowiek się staje, a nie kim jest. To także twórczy charakter postawy instruktora czyli gotowość do innowacyjnych zachowań – działań, •prozdrowotnej roli aktywności ruchowej w życiu człowieka, •zachowaniu bezpieczeństwa i higieny pracy. Treści znajdujące się w tej książce nie są gotową receptą na osiągnięcie sukcesu. Każde działania, dotyczące nawet tej samej grupy wiekowej, są inne. Zróżnicowany jest odbiorca, warunki, cele czy motywy podejmowania aktywności. Mamy jednak nadzieję, że umiejętne wykorzystanie wiedzy zawartej w tej pozycji pomoże w budowaniu dobrego warsztatu specjalisty rekreacji ruchowej. Należy jednak zawsze pamiętać, że sukces zależy nie tylko od merytorycznego przygotowania, ale od inwencji, charyzmy, kreatywności i trafności dokonywanych wyborów. Zatem życzę, potencjalnym animatorom i instruktorom aktywności rekreacyjnej, powodzenia i sukcesów w budowaniu własnego warsztatu pracy. Opinie: Wystaw opinię Ten produkt nie ma jeszcze opinii Koszty dostawy: Odbiór osobisty zł brutto Kurier DPD zł brutto Paczkomaty InPost zł brutto Orlen Paczka zł brutto Kurier InPost zł brutto Kod producenta: 978-83-61830-23-8 Czy można kogoś nauczyć czegokolwiek bez jego zgody? Chyba nie. Dlatego w pełni zgadzam się z Henrykiem Grabowskim, który pisze, że cyt. „.. sztuka nauczania nie polega na przekazaniu informacji (to nie wymaga żadnej sztuki), lecz na motywowaniu do jej przyjmowania” (Grabowski 2007, s.,18). Parafrazując tę myśl można powiedzieć, że należy zrobić wszystko by studentom, którzy pragną być animatorami, instruktorami czy trenerami, „chciało się chcieć” zdobywać wiedzę i umiejętności, a osiągając odpowiednie kompetencje mieli świadomość potrzeby uczenia się przez całe życia. Ponieważ miarą ogólnie pojętej mądrości jest świadomość tego, czego się nie wie, a nie tylko to, co się wie. Monografia stanowi jednolite tematycznie opracowanie naukowe, obejmujące swoim zasięgiem rekomendacje dotyczące postępowania w podejmowaniu aktywności rekreacyjnej (aktywności fizycznej), we wszystkich okresach ontogenezy, działalności ukierunkowanej przede wszystkim na zdrowie, a co za tym idzie, poprawę jakości życia współczesnego człowieka. Podjęte w książce „Metodyka rekreacji – warsztat pracy specjalisty” wątki tematycznie dotyczą rekreacji ruchowej jako składnika zdrowego stylu życia, stymulatorów uczestnictwa (a w nim uwarunkowań, motywów, barier uczestnictwa w rekreacji ruchowej) oraz roli środowisk wychowujących do rekreacji ruchowej i znaczenia animacji w tym działaniu. Omówiono także zdolności motoryczne człowieka w ontogenezie. W kolejnych rozdziałach uwzględniona została wiedza z zakresu programowania realizacji i oceny skuteczności aktywności rekreacyjnej, czyli ogniwa procesu rekreacji ruchowej, będące podstawą wszelkiej działalności rekreacyjnej, a następnie uszczegółowienie tej wiedzy w treningu zdrowotnym (rekreacyjnym) oraz wskazówkach metodycznych dotyczących prowadzenia zajęć z grupami celowymi i specjalistycznymi. Kolejne rozdziały dotyczą opisu sylwetki zawodowej anima-tora/instruktora/trenera, stylów kierowania grupą oraz zasad zachowania bezpieczeństwa na zajęciach rekreacji ruchowej i działalności zgodnej z wybranymi przepisami prawnymi. Całość zamykają słownik pojęć i piśmiennictwo. Takie kompendium wiedzy, naszym zdaniem, stanowi podstawę budowania dobrego warsztatu specjalisty rekreacji ruchowej (animatora/ instruktora/ trenera/ organizatora/ menagera), zawiera również treści, będące ważnym elementem w efektach kształcenia absolwentów Akademii Wychowania Fizycznego. Animator kultury fizycznej, w swojej pracy, to człowiek wzorcotwórczy, prowadzący sportowy i higieniczny tryb życia, aktywnie spędzający swój czas wolny. Bardzo trafna w tym przypadku wydaje się być myśl Seneki, który mówił że: „Najmniej działa się tym co się mówi, więcej tym co się robi, ale najwięcej tym kim się jest”. Powinien on niezależnie od zadań i sytuacji, jakie spotkać może w swojej pracy, być profesjonalistą, prezentować wysoki poziom kultury osobistej i umiejętności współdziałania z ludźmi. Profesjonalizm przejawia się przede wszystkim, w posiadaniu i wykorzystaniu wiedzy podstawowej i umiejętności warsztatowych. Łączy się to ze znajomością zarówno ogólnych zasad postępowania (zasad dydaktyczno-wychowawczych), form, metod, i środków nauczania, sposobów programowania i realizacji oraz technik badania skuteczności tego działania, jak też sposobów komunikowania się z grupą. Ważną umiejętnością animatora/ instruktora rekreacji jest również wprowadzenie i utrzymanie właściwej atmosfery zajęć, umożliwiającej ćwiczącym wypoczynek i rozrywkę. Dobra prezencja, czyli poprawna sylwetka, estetyczny wygląd oraz odpowiednia sprawność ogólna i specjalistyczna to podstawowe zewnętrzne atrybuty instruktora podnoszące jego prestiż w oczach uczestników zajęć. Chcąc osiągać jak najlepsze efekty pracy – tworząc swój warsztat pracy – instruktor nie może zapomnieć o: •ustawicznej pracy nad sobą. Dotyczy to zarówno wiedzy, jak i umiejętności technicznych i podtrzymywania własnego potencjału wydolności i sprawności fizycznej, •podmiotowym traktowaniu uczestnika, •zachowaniu odpowiedniej proporcji pomiędzy dyscypliną a tolerancją, •preferowaniu w pracy i w życiu zasady „fair play”, •tworzeniu właściwej atmosfery na zajęciach. Poczucie humoru sprzyja klimatowi współpracy i współdziałania, a uśmiech jest nierozerwalnie związany z dobrą zabawą i rozrywką, co gwarantuje właściwy wypoczynek, •prospektywnej-przyszłościowej wizji swoich działań. Najważniejsze w tym procesie jest kim człowiek się staje, a nie kim jest. To także twórczy charakter postawy instruktora czyli gotowość do innowacyjnych zachowań – działań, •prozdrowotnej roli aktywności ruchowej w życiu człowieka, •zachowaniu bezpieczeństwa i higieny pracy. Treści znajdujące się w tej książce nie są gotową receptą na osiągnięcie sukcesu. Każde działania, dotyczące nawet tej samej grupy wiekowej, są inne. Zróżnicowany jest odbiorca, warunki, cele czy motywy podejmowania aktywności. Mamy jednak nadzieję, że umiejętne wykorzystanie wiedzy zawartej w tej pozycji pomoże w budowaniu dobrego warsztatu specjalisty rekreacji ruchowej. Należy jednak zawsze pamiętać, że sukces zależy nie tylko od merytorycznego przygotowania, ale od inwencji, charyzmy, kreatywności i trafności dokonywanych wyborów. Zatem życzę, potencjalnym animatorom i instruktorom aktywności rekreacyjnej, powodzenia i sukcesów w budowaniu własnego warsztatu pracy. TytułMetodyka rekreacji - warsztat pracy specjalisty AutorzyEwa Kozdroń, Bartłomiej Krynicki, Anna Leś, Ewa Niedzielska, Joanna Piotrowska Językpolski WydawnictwoAWF Warszawa ISBN978-83-61830-23-8 SeriaPODRĘCZNIKI AKADEMICKIE Rok wydania2019 WARSZAWA Wydanie1 Liczba stron199 Formatpdf Spis treściOD AUTORÓW WPROWADZENIE (Ewa Kozdroń) ruchowa w życiu współczesnego człowieka (Ewa Kozdroń) ruchowa jako składnik zdrowego stylu życia – minimum aktywności fizyczna w koncepcji Health-Related Fitness (H-RF) formy rekreacji ruchowej uczestnictwa w rekreacji ruchowej (Ewa Niedzielska, Anna Leś) uczestnictwa w rekreacji ruchowej (Ewa Niedzielska, Anna Leś) i bariery uczestnictwa w rekreacji ruchowej (Ewa Niedzielska, Anna Leś) wychowujące (Anna Leś, Ewa Niedzielska) animacji w procesie rekreacji (Anna Leś, Ewa Niedzielska) w ontogenezie (Joanna Piotrowska) sprawnościowe Gibkość ruchowa procesu rekreacji ruchowej (Ewa Kozdroń) w procesie rekreacji (Ewa Niedzielska, Anna Leś) procesu rekreacji (Ewa Kozdroń) kształcenia i metody wychowawcze (Anna Leś) pracy stosowane w rekreacji ruchowej (Bartłomiej Krynicki) i formy dydaktyczne w rekreacji ruchowej (Bartłomiej Krynicki) Obciążenia treningowe (Joanna Piotrowska) skuteczności procesu rekreacji (Ewa Niedzielska) zdrowotny w programie rekreacji ruchowej (Ewa Kozdroń, Joanna Piotrowska) treningu zdrowotnego oraz jego struktura czasowa (Ewa Kozdroń) wysiłkowa (Joanna Piotrowska, Ewa Kozdroń) jednostki zajęć w treningu zdrowotnym (Joanna Piotrowska) celowe i specjalistyczne w programach rekreacji ruchowej (Ewa Kozdroń, Anna Leś) celowe specjalistyczne ruchowa w profilaktyce pierwotnej i wtórnej w chorobach układu krążenia ruchowa w profilaktyce pierwotnej i wtórnej w otyłości ruchowa w profilaktyce pierwotnej i wtórnej w chorobach aparatu ruchu ruchowa w profilaktyce pierwotnej i wtórnej w chorobach układu nerwowego zawodowa kadr rekreacji ruchowej wymagania rynku rekreacji ruchowej (Ewa Niedzielska) kadr rekreacji ruchowej(Ewa Niedzielska) kierowania w rekreacji ruchowej (Anna Leś) podczas prowadzenia zajęć rekreacyjnych (Bartłomiej Krynicki) przepisy prawne z zakresu kultury fizycznej (Bartłomiej Krynicki, Anna Leś) SŁOWNIK POJĘĆ PIŚMIENNICTWO -11% „Chowanna” 2015. T. 2 (45): Kultura wizualna – konteksty edukacyjne Red. naczelna Ewa Syrek, redaktor części monograficznej Beata Mazepa-Domagała Kierując się myślą, iż kultura wizualna nie opiera się na samych obrazach, lecz na nowoczesnej skłonności do obrazowania lub wizualizowania egzystencji, a poddanie naukowemu rozpoznaniu wszelkich obrazów znajdujących się w przestrzeni społecznej oraz wszelkich widzialnych przejawów życia społecznego, gdzie obrazy stanowią okno poprzez które odkrywamy różne społeczne konteksty, stanowi swoistą interpretację tego co wizualne, w kategoriach życia codziennego, oddajemy do rąk czytelnika publikację, w której zgromadzony w części monograficznej materiał, ukazuje wieloaspektowość relacji kultury wizualnej w światoobrazie współczesności, a zgromadzone studia teoretyczne opisujące zjawiska i procesy zachodzące w obszarze kultury wizualnej oraz badania empiryczne przedstawiają zagadnienia, które w odniesieniu do tytułowej problematyki wydają się interesujące, godne ukazania i mogą stanowić wkład do naukowego rozpoznania, analizy i interpretacji zarówno fundamentów jak i kontekstów kultury wizualnej oraz służyć pogłębianiu i rozwijaniu świadomości wizualnej. Prezentowana pozycja skierowana jest do szerokiego grona odbiorców: badaczy, teoretyków, pedagogów, studentów i wszystkich zainteresowanych zjawiskami-składnikami kultury wizualnej, w tym relacjami pomiędzy polem wizualnym a polem społecznym, odbiorem i interpretowaniem zjawisk kultury współczesnej oraz przemianami w ponowoczesnej filozofii podmiotu. -10% „Chowanna” 2016. T. 2 (47) Red. naczelna Ewa Syrek, redaktor części monograficznej Ewa Szadzińska W części monograficznej niniejszego tomu skoncentrowano uwagę na zagadnieniu związku natury i kultury z perspektywy dydaktyki. Oznacza to odejście od przeciwstawiania natury kulturze oraz traktowania ich w opozycji; a) świat przyrody (istniejący niezależnie od człowieka) – świat kultury (wytworzony przez człowieka), b) czynniki wewnętrzne (genetyczne, wrodzone) – czynniki zewnętrzne (dzieła ludzkiej aktywności). Idea opozycji natura – kultura stanowi wytwór danego „czasu i miejsca”, wytwór określonego światopoglądu, którego system wartości jest zawsze zrelatywizowany historycznie. W pracach tu zamieszczonych skupiono się na powiązaniach tychże zagadnień. Za ważne uznano przedstawienie rozważań dotyczących relacji „natura – kultura” w treściach kształcenia między innymi teorii wychowania, socjologii wychowania, kształcenia z zakresu muzyki i wskazano na ich wzajemne powiązania. Zaprezentowano koncepcje kształcenia propagujące badanie współzależności ludzi i środowiska, w którym żyją. W dydaktyce sens pytań stawianych w optyce „natura versus kultura” dotyczy procesów kształcenia, uczenia się o ich istotnych składnikach oraz wyjaśniania ich funkcji w kształtowaniu osobowości. Obecnie szczególną uwagę skupia się na czynnikach biologicznych, które są podstawą procesów psychicznych, ponieważ to od nich zależą możliwości realizowania wzorców kulturowych. Budowane nowe koncepcje kształcenia łączące wiedzę o czynnikach biologicznych i elementach kultury stają się podstawą zmian w praktyce edukacyjnej. Zamieszczone teksty wprowadzają w dyskusję o zagadnieniach, które są ważne dla dydaktyki jako subdyscypliny pedagogiki uprawianej w aspekcie zarówno teoretycznym, jak i praktycznym. Część Studia i rozprawy traktuje między innymi o tematach następujących: kategoria dobrego wychowania w kontekście indywidualnym i społecznym, perspektywa racjonalistyczna w pedagogice, zmiany w traktowaniu osadzonych przestępców, koncepcja Szkoły Promującej Zdrowie, funkcja koordynatora ds. promocji zdrowia, Marek Kamiński jako źródło inspiracji andragogicznych, punktualność, strategie wyzyskiwania tekstów kultury dla pedagogiki. -10% Argumentacja erystyczna. Analiza logiczna wybranych sofizmatów Celem prezentowanego opracowania jest analiza najczęściej występujących sofizmatów, zwanych także chwytami erystycznymi. Mimo że sofizmaty tradycyjnie uznawane są za błędy argumentacyjne, w życiu codziennym bywają używane i często intuicyjnie oceniane jako poprawne. Wiele osób nie zdaje sobie sprawy, na jakie manowce sprowadzić może bezrefleksyjne sięganie do takich argumentów, jak ad hominem czy ad ignorantiam. Dopiero pokazanie struktury argumentu, wskazanie jego ukrytych przesłanek, dobranie odpowiednich przykładów, odkrycie wątpliwych czy fałszywych wniosków, do których prowadzi, jest sposobem wyjaśnienia, dlaczego argument wyglądający na poprawny wcale poprawny nie jest. Należy przy tym odróżnić poprawność argumentu (zgodność z zasadami logiki, prawdą i uczciwością) od skuteczności argumentu. Argument skuteczny to taki, który przekonał drugą stronę. Taki na przykład może być argument ad baculum, groźbą wymuszający zgodę przeciwnika. Skuteczny, ale nieuczciwy. Książka ma za zadanie pokazać, dlaczego każdy, kto chce uczciwie dyskutować, nie powinien posługiwać się sofizmatami. Omawianie sofizmatów w niniejszej pracy przebiega wedle następującego wzoru: definicja sofizmatu, schemat jego struktury oraz współczesne przykłady wykorzystania wraz z krótką analizą. Sofizmaty zostały podzielane na grupy (zawarte w odpowiadających podziałowi rozdziałach). Przedstawiony w książce zestaw nie wyczerpuje pełnego zbioru sofizmatów, szczególnie że jest to zbiór otwarty. Zaprezentowane przykłady należą do tych najczęściej używanych i najbardziej znaczących podczas dyskusji. -27% Bać się czy nie bać? Opowieści terapeutyczne Czy można przełamać strach przed mówieniem, ciemnością lub burzą? Czy złość mieszka za szafą? Czy dorośli są empatyczni? Jak znaleźć sposób na coś, czego się nie lubi? To tylko niektóre z pytań zadawanych przez bohaterów bajek Klaudii Giese-Szczap – psychologa z wieloletnim doświadczeniem w terapii dzieci i młodzieży. „Bać się czy nie bać?” to zbiór kilkunastu opowieści terapeutycznych, napisanych z myślą o dzieciach, przeżywających rozmaite trudności. Bajkowy świat jest przedstawiony z dziecięcej perspektywy. Bohaterami opowieści są dzieci, a czasem zwierzęta, które uczestniczą w sytuacjach, mogących wzbudzać w nich lęk. Poprzez identyfikację z bohaterami bajek dziecko może nauczyć się rozpoznawać swoje emocje i poradzić sobie ze strachem lub z niepokojem. Bajki przeznaczone są dla dzieci w wieku od pięciu do dwunastu lat, lecz mogą z nich korzystać również dzieci starsze, a nawet dorośli, gdyż dotykają one wielu ważnych spraw. Poruszają problem rozmaitych lęków, trudności, pokazują, jak można sobie z nimi radzić. -30% Bank Spółdzielczy nr 2/579, kwiecień-maj 2015 W imieniu własnym i zespołu redakcyjnego dziękuję za życzliwe przyjęcie reaktywowanego tytułu „Bank Spółdzielczy”. Chcielibyśmy wyraźnie podkreślić, że „Bank Spółdzielczy” to nie czasopismo jednego Zrzeszenia czy Izby Gospodarczej to głos całego sektora, powstały by popularyzować idee spółdzielczości bankowej. Jako redakcja wierzymy, że wspólnie uda nam się zbudować nowoczesną, opiniotwórczą platformę wymiany poglądów, z którą wszyscy spółdzielcy będą się utożsamiać. Podczas spotkania z prezydentem Lechem Wałęsą usłyszeliśmy, że konieczne jest zdefiniowanie nowych wartości, wspólnych dla wszystkich ludzi współczesnego świata, niezależnie od religii, statusu materialnego czy miejsca zamieszkania. Laureat Pokojowego Nobla kilkakrotnie o nich wspominał. Uniwersalne wartości mają być obroną nowego pokolenia przed zagrożeniami wynikającymi z globalizacji. O DNA spółdzielczości często w swoich wystąpieniach mówi prezes SGB-Banku Ryszard Lorek. Może więc nadszedł czas aby na nowo opisać spółdzielczość bankową – tak by była atrakcyjna dla młodego, internetowego pokolenia a zarazem nie utraciła tego co w niej najważniejsze, co cenią i poważają lokalne społeczności. Magazyn „Bank Spółdzielczy” oddaje swoje łamy wszystkim chętnym, którzy chcieliby powiedzieć czym dla nich jest spółdzielczość XXI wieku. W tym numerze możecie Państwo poznać poglądy ojca Jana Góry oraz Alfreda Domagalskiego na temat pozytywistów nowego stulecia. Z kolei profesor Jan Szambelańczyk spróbuje odpowiedzieć na pytanie, gdzie są granice odpowiedzialności banku spółdzielczego. Cogito 3/2020 Maja Kozłowska, bohaterka numeru, przez kilka lat mieszkała w Norwegii. Żyjąc tam, zrozumiała, że tylko poznawanie ludzi poprzez kulturę, w której żyją, otwiera na świat. – „Bo to tradycja i historia kraju, w którym się rodzimy, wpływa na nasze zachowania” – mówi licealistka z Bydgoszczy. „Dzięki temu, że działam w PlanYourself dowiedziałem się, że niezdecydowanie i zagubienie w tematach zawodowych nie wynika z mojej słabości. Skala problemu pokazuje, że coś nie działa w systemie kształcenia i wprowadzania na rynek pracy” – mówi Maks Krzak, uczeń z Wrocławia, który wspólnie z koleżankami i kolegami założył platformę pomagającą zmieniać marzenia w działania! Poznawanie i doświadczanie to przewodnie tematy „Cogito”, obok zdania z sukcesem matury i wyboru przyszłości. Mamy nadzieję, że żadnego z naszych działów nie pominiesz. W tym numerze Na temat: Kto zawojuje świat? Obserwacje: Jaki język – taka praca? Kurs na kompetencje: Superpamięć w 31 dni Indeks za granicą: Polityka i prawo w Aberystwyth of University Kierunek na topie: Prawo Twoje studia: Publikowanie współczesne dla przyszłych wydawców Sztuka pod lupą: „Drzewo nadziei” Fridy Kahlo Lektura dla klasy I: „Romeo i Julia” Zadania do lektury: Dramat Szekspira w zadaniach Pułapki maturalne: Motywy w lekturach Matura ustna: O miłości i inspiracji dla artystów Współczesność na maturze: „Mała apokalipsa” Tadeusza Konwickiego Matematyka: Arkusz egzaminacyjny Wyświetl profil użytkownika Joanna Niedzielska na LinkedIn, największej sieci zawodowej na świecie. Joanna Niedzielska ma 2 stanowiska w swoim profilu. Zobacz pełny profil użytkownika Joanna Niedzielska i odkryj jego/jej kontakty oraz stanowiska w podobnych firmach. Szkolenia • Szkoła Wyższa Psychologii Społecznej we Wrocławiu na kierunku Psychologia o specjalności Klinicznej • Czteroletni Kurs psychoterapii Systemowej w Wielkopolskim Towarzystwie Terapii Systemowej • Studia Zawodowe Coachingu w Mukoid Institute’s Professional Coaching Training • Studium Interwencji Kryzysowej w Dolnośląskim Centrum Psychoterapii • Studium Psychologi Sądowej w Dolnośląskim Centrum Psychoterapii • Kurs systemowo-integracyjny terapii dla Par prow. Tom Lewold (WTTS) • Kurs Psychoterapia Par i Małżeństw w Małopolskim Centrum Psychoterapii • Szkolenie Emocje w Terapii Systemowej prow. Tom Levold (WTTS) • Kurs terapii EMDR realizowany w Polskim Towarzystwie Terapii EMDR • Szkolenie Terapia EMDR w sytuacjach kryzysowych i pracy z grupą • Szkolenie Rany duszy, ból ciała – EMDR w terapii zaburzeń psychosomatycznych i bólu • Szkolenie Praca z traumą/przemocą – podejście systemowe i narracyjne • Szkolenie Edukator Pozytywnej Dyscypliny, prow. Joanna Baranowska • Warsztat Konceptualizacja systemu problemowego prow. Jerzy Jakubowski (WTTS)Opinie o Psycholog, Psychoterapeuta Anna Rekel. (Psycholog) w Kraków (Małopolskie). LUBICZ 17, 31-034 KRAKÓW, POLSKA
Otrzymaj bezpłatną wycenę od specjalistów takich jak Psychoterapeuta Anna Niedzielska Czy to Twoje pierwsze doświadczenie z psychologiem? Tak Nie
. 709 85 533 54 115 487 118 260
anna niedzielska psycholog opinie
